Η Γκαλερί Έρση την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011, 20.00 μμ, εγκαινιάζει την ατομική έκθεση ζωγραφικής της Μαρίας – Σμαράγδας Σκούρτα με τίτλο ׃

Pompeii - Κόμβος στο χώρο και στο χρόνο

Η συνάντηση μου με την Πομπηία, μετά την καταστροφή της δημιούργησε μέσα μου μια ρωγμή που μου επιτρέπει ανάγνωση, συναισθημάτων δικών μου και ταυτόχρονα συλλογικών , ερχόμενη αντιμέτωπη με έννοιες όπως, η απώλεια, η φύλαξη, η διάσωση, το ιερό.

Τα έργα λειτουργούν σε επάλληλες διαστρωματώσεις. Όπως η ανάγκη διαφύλαξης των στοιχείων της ζωής, μετά την καταστροφή.
Η εικαστική πράξη αποκαλύπτει το τραύμα, την διάρρηξη και τελικά την επούλωση μέσω της φροντίδας και της θωπείας. Ξανασυναρμολογώ μια μνήμη «συνάντησης», της Πομπηίας και ενός εσωτερικού καταγεγραμμένου καταστροφής.

Τα έργα δουλεύουν έτσι, ώστε να μεταχειριστώ, μέσω της μνήμης, σπαράγματα κεραμικών και πορσελάνης κατασκευασμένων και κατεστραμμένων διαδοχικά, πίσω από καπνισμένα γυάλινα παραπετάσματα κλεισμένα σε ξύλινα κουτιά μαζί με φύλλα, κοχύλια και νωπογραφίες αυγοτέμπερας. Δημιουργούνται έτσι μια σειρά παράθυρα μέσα από τα οποία ο θεατής ανακινεί ένα « Θυμάμαι» και την αίσθηση της φύλαξης κάτι πολύτιμου και απλού συγχρόνως. Μέσα σε αυτά τα κουτιά ίσως να ανακαλύψουμε ένα πορτραίτο που μας μοιάζει να ανασύρθηκε από τα δίκτυα κάποιου ψαρά, σε μια θάλασσα σκοτεινή και που περιέχει σε διαδοχικές επιστρώσεις μνήμες παιδικές φόβου η απώλειας.

Τα έργα δεν παίρνουν θέση, διακινούν την αθωότητα μιας κάψουλας φτιαγμένης για να θυμίζει χωροχρόνο αγγιγμένο τρυφερά , φευγαλέα περάσματα πουλιών σε σκιερά απογεύματα, ένα δένδρο καμένο, πυρακτωμένο, την «Δόξα» σε χρόνο εσωτερικό, παιγνίδια παρασυρμένα από τον εαυτό τους παράγοντας τελικά μιαν αναλγησία. Οι φόβοι και οι ελπίδες είναι εκεί, τα τρία κύρια συναισθήματα και ο θάνατος επίσης αλλά τα αντέχεις επειδή το κειμήλιο είναι κιβωτός μιας μνήμης ικανής να σε κάνει να κλάψεις όταν όλα τα δάκρυα σου έχουν σωθεί. Μιας μνήμης τρομερής των παραδείσων.

Μαρία – Σμαράγδα Σκούρτα