«Το χρώμα και ο ρυθμός της ζωντανής και της νεκρής φύσης»

Έργο τέχνης για τον θεατή, είναι ένα όχημα που τον περιμένει με ανοιχτές τις πόρτες του για να τον ταξιδέψει, μαζί με όλη την σκευή του, στον κόσμο των ονείρων του. Και όντως η ζωγραφική του Στέλιου Κατσούλη – τα λάδια, οι ακουαρέλες και τα παστέλ – είναι ανοιχτή πρόσκληση για ταξίδι στη ζωντανή και τη νεκρή φύση.

Η ζώσα φύση είναι κυρίως η Ύδρα, αλλά και οι δραματικές όψεις του ουρανού της Αττικής. Και τα δύο αποτελούν ισχυρές προσκλήσεις για αποδράσεις, αλλά και προκλήσεις.

Η Ύδρα, είναι ένα νησί που λες ότι οι θεοί και οι άνθρωποι το έκτισαν πέτρα-πέτρα με τα χέρια τους, για να διεγείρουν την ευαισθησία του ζωγράφου. Ο ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης, καθηγητής του Στέλιου Κατσούλη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, είχε πει: «Η Ύδρα είναι μια οπτική εμπειρία και μια ζωή. Τα βράχια του νησιού δεν είναι ψυχρά βράχια για μένα, έχουν ψυχή. Η Ύδρα έχει ψυχή, εγώ έχω ψυχή και οι ψυχές μας επικοινωνούν». Το τοπίο της Ύδρας είναι ζωντανό, έχει ψυχή, κι ο μαθητής έχει ψυχή και επικοινωνούν: «Είναι περίεργο το φως της Ύδρας, άλλοτε μαλακό και άλλοτε σκληρό, ιδιαίτερο κάθε εποχή και ώρα. Αυτό το φως παντρεύεται με τα σπίτια, τις μάντρες, τα βράχια, τη ξερή φύση, τη θάλασσα, τον ουρανό. Όλα αυτά μέσα σε ένα πλάνο, με περίεργες προοπτικές είτε τα παρατηρείς από ψηλά, είτε από χαμηλά».

Νίκος Γ. Μαστροπαύλος
Δημοσιογράφος-Πολιτισμολόγος