«Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ»

Τα κείμενα της έκθεσης έγραψε η ιστορικός τέχνης Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν,η οποία μεταξύ των άλλων σημειώνει: «…Γεννημένη καλλιτέχνιδα η Ντόρα Ρίζου που έχοντας γευτεί άμεσα από τα παιδικά της κιόλας χρόνια-στο οικογενειακό της περιβάλλον-μιαν αυθεντικά καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, χαρακτηρισμένη από μιαν άδολη στάση στη ζωή, μεγαλουργεί όχι μόνο στη σταδιοδρομία της σαν επί χρόνια καλλιτεχνική διευθύντρια της δισκογραφικής εταιρίας Λύρα καθώς και στις γραφικές τέχνες με τα εμπνευσμένα της εξώφυλλα δίσκων, βιβλίων και στις αφίσες –που φιλοτεχνεί εδώ και 25 χρόνια-αλλά και στην ζωγραφική αυτήν καθαυτή. Και αυτό, γιατί πέρα από το δυναμικό ταλέντο της έχει κατορθώσει να δημιουργήσει έναν προσωπικό τρόπο έκφρασης, θεμελιωμένο σε μια πλούσια φαντασία καθώς και σε μιαν ανεξάντλητη έμπνευση και ευαισθησία. Γνωρίσματα που δίνουν το μέτρο της αντιδραστικής, σε κάθε περιγραφή, έκφρασής της .Γιατί, ακριβώς, μέσα από την φαινομενικά μόνον απλή, άμεση γραφή της, κατορθώνει με έναν απειροελάχιστο αλλά κατ'εξοχήν υπαινικτικό τρόπο να υποβάλλει μύρια όσα συναισθήματα και καταστάσεις που ερεθίζουν την φαντασία μας και το αναπόσπαστα συνδεδεμένο με αυτήν δημιουργικό μας ένστικτο. Διεργασία που τεκμηριώνει εδώ, την ισχύ του ορισμού της αυθεντικής τέχνης, ότι δηλαδή: πρέπει να υποβάλλει μι αν ιδέα και να αποτελεί μια μίμηση. Την «Ιδέα» ακριβώς της άδολης, ήρεμης, αντιδραστικής σε κάθε πονηρία ύπαρξης και της αδιαπέραστης σε κάθε σαράκι ή διασπαστικό, αρνητικό στοιχείο αντιμετώπισης της ζωής μας υποβάλλει όσο γίνεται πιο ποιητικά, συνειρμικά στη διαρκώς εξελικτική της πορεία η ζωγράφος.»

.....«Η εμβληματική αξιοποίηση της προοπτικής, τα διάφανα χρώματα που σε αντίθεση με τους συμπαγείς χρωματισμούς ενορχηστρώνουν μιαν ιδιάζουσα ατμόσφαιρα, οι επιμερισμένες σε παράταξη εικόνες, η ταυτότητα των απεικονιζομένων που μετουσιώνεται-μεταλλάσσεται χαρισματικά μέσα από τις εικαστικές διασυνδέσεις ενώ συγχρόνως αποφεύγεται κάθε κίνδυνος αφηγηματικότητας, αποτελούν μερικούς από τους εμπνευσμένους χειρισμούς της δημιουργού. Οι αιθέριοι υπερβατικοί ουρανοί όπως και η ατμοσφαιρικά, πάντοτε, ιδωμένη βλάστηση συνομολογούν εδώ, το αλληλένδετο φυσικής-μεταφυσικής, έτσι ώστε να αποτελούν την υπέρτατη επαλήθευση για το ότι πνεύμα και ύλη δεν αποτελούν παρά τις δύο όψεις μιας και της αυτής υπέρτατης αλήθειας. Της αλήθειας που είναι ταυτισμένη με –την ξένη στα εγκόσμια πάθη-υπέρτατη ενέργεια που διέπει το σύμπαν».

.......«Μικρόκοσμος κατ'εικόνα και ομοίωση του μακρόκοσμου, τα έργα της δημιουργού αποτελούν διαχρονικές μαρτυρίες μιας αδιαπέραστης σε εξωκαλλιτεχνικά δαιμόνια ψυχής και ενός αλώβητου όσο και ουσιαστικού ταλέντου»