Η καινούργια δουλειά του Ν. Αναγνωστόπουλου έχει σαν κύρια έμπνευση τα κεραμικά isnik, τις Κιουτάχειες αλλά και τα ελληνικά κεραμικά του πρώτου μισού του 20 ου αιώνα. Η αγάπη του καλλιτέχνη για τα αντικείμενα αυτά τον οδήγησε στην συλλογή τους και στη διαπίστωση ότι αυτή η παράδοση πέρασε στην Ελλάδα από την ανατολή και τελικά χάθηκε για πάντα.

Στους ζωγραφικούς πίνακες του Ν. Αναγνωστόπουλου αυτά τα αντικείμενα που μάγεψαν τον καλλιτέχνη έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα χαρακτηριστικά τους όμως μοτίβα συχνά ξεφεύγουν από αυτά και ταξιδεύουν σε άλλα σημεία της σύνθεσης. Βλέπεις ροδίτικα ελάφια να σε παρατηρούν σε μια γωνία , μαιάνδρους να επαναλαμβάνονται στο φόντο και γαρύφαλλα να διακλαδώνονται σε κάποιο τραπεζομάντιλο.

Αυτές οι νεκρές φύσεις δεν έχουν χαρακτήρα παραδοσιακό γιατί τα τεχνουργήματα αυτά συνδυάζονται με ζωντανά στοιχεία όπως διάφορους κάπρους και φρούτα , λαχανικά , λουλούδια και φυτά αλλά και άλλα αντικείμενα παλιά η σύγχρονα με διαφορετικές υφές με γυάλινα δοχεία η με μεταλλικά σκεύη όπως και με παιχνίδια. Βρίσκονται άλλοτε σε χώρους πραγματικούς εσωτερικούς η εξωτερικούς η σε τοπία φανταστικά με φωτισμό ημέρας η νύχτας , φυσικό η τεχνητό.

Ο ζωγράφος επιχειρεί να συνδυάζει την ρεαλιστική απεικόνιση και την πιστή αναπαράσταση με την διαστρέβλωση της προοπτικής , την κατάργηση του χώρου , το σπάσιμο του πλαισίου και την αλλοίωση της φόρμας. Χρησιμοποιεί πλακάτα χρώματα συχνά έντονα για βάση που άλλοτε καλύπτονται πληθωρικά και κάποτε παραμένουν εντελώς κενά. Μεταχειρίζεται τις δικές του αναζητήσεις , τις προσωπικές του εμπειρίες αλλά και στοιχεία από προηγούμενες δουλειές του για να παρουσιάσει ένα αποτέλεσμα που περνά από το ήσυχο στο εκρηκτικό , από το στιβαρό στο παιχνιδιάρικο , από το χθεσινό στο σημερινό.

Σημαντικό όμως ρόλο στην εκπλήρωση αυτού του στόχου παίζει και το υλικό στο οποίο δουλεύει. Και εδώ όπως και παλιότερα η ζωγραφική γίνεται σε ξύλο που πάντοτε είναι παλιό , μαγεμένο εδώ και εκεί. Παλιές σανίδες και άχρηστα ντουλάπια αποκτούν ζωή. Η σύνθεση πάντοτε καθοδηγείται από τα τυχαία και παράξενα μεγέθη και σχήματα από τις ατέλειες η τα νερά του ξύλου που κάποιες φορές είναι εμφανή. Τα χρώματα είναι ακρυλικά γιατί με τις ιδιότητες τους είναι ιδανικά για το ζωγράφο. Αλλεπάλληλα στρώματα δίνουν αυτό το ζωντανό αποτέλεσμα που επιθυμεί.