Η Στεφανία Μασατσέζι είναι μία νέα και ήδη καταξιωμένη ζωγράφος, η οποία γνωρίζοντας τη μεγάλη πολιτιστική παράδοση της Ελλάδας αλλά και τη σύγχρονη καλλιτεχνική πραγματικότητα στη χώρα, αποφάσισε να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό μεγάλο μέρος της δουλειάς της σε μία μεγάλη έκθεση που διοργανώνεται ταυτόχρονα στη «Γκαλερί της Έρσης» και στη «Πινακοθήκη-Ψυχάρη 36», σε επιμέλεια Αθηνάς Σχινά.

Η Στεφανία Μασατσέζι ανοίγει στα έργα της ένα διαχρονικό διάλογο ανάμεσα σε ιδιώματα, εποχές, σύμβολα και αρχέτυπα, διαμορφώνοντας ένα προσωπικά δικό της εκφραστικό ύφος.

Χρησιμοποιεί τη ρεαλιστική παραστατικότητα ως μέσον και όχι ως αυτοσκοπό, αξιοποιώντας τον ψευδαισθητισμό για να προσδώσει αληθοφάνεια στις μορφές της, που αναδύονται από το χώρο του υποσυνειδήτου.

Στη ζωγραφική της Στ. Μασατσέζι γεφυρώνεται πειστικά το φυσικό με το τεχνητό φως, η σκηνοθεσία με την εικαστική παράμετρο, η τελετουργία με τη βεβήλωση, η πρόκληση με τα απόκρυφα μέρη μιας πολυεπίπεδης κάθε φορά εικόνας, που κρύβει περισσότερα απ΄όσα αποκαλύπτει και μετασχηματίζει τα προφανή σε αινιγματικά «γεγονότα» μιας δρώσας και άγραφης «ιστορίας», η οποία έρχεται από το παρελθόν παρεμβαίνοντας ρηξικέλευθα στο παρόν.

Στα έργα της η Αναγέννηση συναντά το Μανιερισμό και το Μπαρόκ, τον Υπερρεαλισμό και την Ποπ Αρτ, τον Οριενταλισμό του 19ου αιώνα με τις Ρομαντικές του απηχήσεις και τη φιλοσοφία των κόμικς.

Η τρυφερότητα, ο αισθησιασμός, η πρόκληση, η απειλή, η ανατροπή και η βία στη ζωγραφική της Στεφανία Μασατσέζι δημιουργούν μετέωρα «τοπία» μιας καθολικότερης αμφισβήτησης, με βάση την οποία οι μορφές εκφράζουν με αμεσότητα και ταυτόχρονη υπονόμευση, ενδογενείς καταστάσεις που αφορούν το άτομο με τις επιθυμίες, τα απωθημένα, τις εμμονές και τις φοβίες ή τις προσδοκίες και τους εφιάλτες του, καθώς όλες αυτές οι παράμετροι διαμορφώνουν την ανυπόκριτή του αλήθεια μέσα στη ζωή.

***

Η Στεφανία Μασατσέζι γεννήθηκε στο Αγκουλιάνο (Αγκόνα) στις 29 Νοεμβρίου 1959. Σπούδασε τραγούδι πρώτα στο Κονσερβατόριο του Πεζάρο και τελειοποιήθηκε στο λυρικό τραγούδι με την καθοδήγηση διασήμων δασκάλων στη Ρώμη, το Μιλάνο και το Παρίσι.

Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική μόνο το 1989, και από το 1990 μελέτησε την κλασική ζωγραφική, τη μοντέρνα και τη σύγχρονη, με μοναδικό δάσκαλο τον Τζιοβάνι Μπατίστα ντε Αντρέις.

Αυτή την περίοδο φιλοτεχνεί και τα πρώτα της έργα, που χαρακτηρίζονται από μία απόλυτα προσωπική ποιητική.

Το 1993 συναντά τον ιστορικό τέχνης Φεντερίκο Τζέρι ο οποίος «εντυπωσιασμένος» από τη ζωγραφική της, θα παρακολουθήσει την πορεία της και θα τη συμβουλεύσει τα επόμενα χρόνια. Με δική του προτροπή και μετά από σειρά παρουσιάσεων σε εξειδικευμένες εκδόσεις, κριτικοί και συλλέκτες ενδιαφέρθηκαν για τα έργα της.

Απρόθυμη να εκθέτει, έχει πάρει μέρος μετά από πρόσκληση, με μερικά από τα έργα της, σε λίγες και ενδιαφέρουσες ομαδικές εκθέσεις:
- 1996-1997 Ζωγραφικές Το συναίσθημα και η φόρμα. Ιταλοί καλλιτέχνες του Πενήντα και του Εξήντα. Μεταφερόμενη Έκθεση σε επιμέλεια Μάρκο Γκόλντιν που εγκαινιάστηκε στο Τρεβίζο (Museo Casa dei Carrarezi), και μεταφέρθηκε μετά στη Μπολόνια (Galleria delle Arti) και στην Κατάνια (Museo di Castello Ursino)
- 1997 Figured- Έκθεση σε επιμέλεια Κάρολ Μακ Κράνιε, Νέα Υόρκη, Ένωση Αμερικάνων Καλλιτεχνών, όπου μαζί με τον Κάρλο Μαρία Μαριάνι εκπροσωπεί τα σύγχρονα ιταλικά Εικαστικά
-1998 Με Ανοικτά Μάτια - Η αυτοπροσωπογραφία - Διεθνής έκθεση Γλυπτικής, Ζωγραφικής και Φωτογραφίας, σε επιμέλεια Αντονέλλα Σεραφίνι, στη Πιετρασάντα, (Museo dei Bozzetti).
-2001-2002 Πρώτη ατομική έκθεση, Αγκόνα (Mole Vanvitelliana)