Ο Ιστορικός Τέχνης καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Γιάννης Κολοκοτρώνης που παρακολουθεί και καταγράφει την ζωγραφική του Πασχάλη Αγγελίδη, γράφει στο τελευταίο Λεύκωμα του καλλιτέχνη PASCALIS 2002 :

Το πεπρωμένο του Πασχάλη Αγγελίδη είναι να μεταμορφώνει τα τεκμήρια του αρχαίου πολιτισμού διαστρεβλώνοντας και μασκαρεύοντας τα σε κάτι άλλο.

Γι αυτό ζωγραφίζει εικόνες αγαλμάτων που δεν χρησιμεύουν για μέτρο ομορφιάς του φυσικού προτύπου, όπως θέλει ο αρχαίος κόσμος, αλλά για μέτρο σύγκρισης της ψυχαναλυτικής ερμηνείας, που επιβάλλει η σχετικότητα και η στιγμή στα μέλη της σύγχρονης κοινωνίας. Ο καλλιτέχνης αναστρέφει την ένταση που προσλαμβάνουμε από τις εικόνες των αγαλμάτων με την ιδέα που έχουμε για τα αγάλματα σαν αντανάκλαση του εαυτού μας.

Ο καλλιτέχνης επιτηδευμένα απομονώνει και αυτονομεί την ακινησία των αρχαίων αγαλμάτων, γιατί είναι ποτισμένη με διάρκεια στη συνέχεια μεταβιβάζει σ ¨αυτά ανθρώπινα αισθήματα και δημιουργεί απροσδόκητα μια θεατρική σκηνή που κυριαρχεί ο εξομολογητικός μονόλογος.