«ΓΗ»

Η κοινή μάνα των θεών και των ανθρώπων. Το σκληρό κι αδιάφορό της χώμα όπου έχουν πετρώσει οι ανταύγειες όλων των προπατορικών αμαρτημάτων και που το έχουν οργώσει όλων των ειδών οι σεισμοί και οι καταποντισμοί, είναι το πετσί μιας ραγισμένης και ρυτιδιασμένης αιωνιότητας που βρίσκεται σε ίση απόσταση από τη ζωή και το θάνατο.

Εδώ θα αφεθούν οι σκιές. Εδώ ο μεσημεριανός ήλιος καρφώνει τις πέτρες με ένα χρυσό σφυρί. Εδώ γλιστράει ο χρόνος, θρέφονται οι ρίζες, γράφονται οι όρκοι. Αλλόκοτα ρίγη περνούν από πάνω τους. Είναι οι μαντρότοιχοι που σκαρφαλώνουν στα βουνά, περιφράζουν τους βράχους, εντοπίζουν έναν κισσό, πλαισιώνουν ένα πηγάδι, σημαδεύουν ένα κυπαρίσσι.

Μια ανάλογη γεωμετρία επιχειρεί το κύμα στις αμμουδιές και ξεχωρίζει την κινούμενη ιδιοκτησία της θάλασσας απ' τα ασάλευτα κτήματα της Γης. Όλα αυτά είναι φτιαγμένα για τη χρήση του ανθρώπου αλλά ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ο εντολοδόχος της Γης.

Συμμετέχουν:
Μ. Βενιός, Χ. Βέργη, Ε. Ζαχαράκη, Π. Καραβέβας, Α. Κατσιμάρδος, Κ. Κερεστετζής, Γ. Κουρκούβελος, Θ. Μανωλίδης, Π. Μπελντέκος, Θ. Ξενάκης, Χ. Παλλατζάς, Η. Παρχαρίδης, Β. Παπανικολάου, Κ. Παπατριανταφυλλόπουλος, Γ. Σιαμπακούλης, Ε. Σούτογλου, Ν. Στεφάνου, Χ. Χατζηνεοφύτου, Σ. Χρήστου.